- jazgotać
- {{stl_51}}{{LABEL="twpldejazgotacacute"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}jazgotać{{/stl_39}}{{stl_41}} (-oczę-){{/stl_41}}{{stl_7}} lärmen, kreischen;{{/stl_7}}{{stl_41}} psy{{/stl_41}}{{stl_7}} jaulen{{/stl_7}}
Słownik polsko-niemiecki. 2014.
jazgotać
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
jazgotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, jazgotaćoczę || jazgotaćocę, jazgotaćocze || jazgotaćoce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić szybko, krzykliwie, nie dopuszczając nikogo do głosu lub przekrzykując się nawzajem … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jazgotać — ndk IX, jazgotaćoczę a. jazgotaćocę, jazgotaćoczesz a. jazgotaćocesz, jazgotaćocz, jazgotaćał 1. «mówić, rozmawiać krzykliwie, piskliwie, kłótliwym tonem» Jazgotać bez przerwy. 2. «wydawać głośne, hałaśliwe dźwięki, tony; powodować hałas» Maszyny … Słownik języka polskiego
jazgotanie — n I rzecz. od jazgotać … Słownik języka polskiego
rozjazgotać się — dk IX, rozjazgotać sięoczę się (rozjazgotać sięocę się), rozjazgotać sięoczesz się (rozjazgotać sięocesz się), rozjazgotać sięocz się, rozjazgotać sięał się «zacząć intensywnie jazgotać; narobić jazgotu, hałasu» Baby się rozjazgotały.… … Słownik języka polskiego
swarliwie — swarliwieej przysłów. od swarliwy, zwykle w zn. 2 Jazgotać, trajkotać swarliwie. Swarliwie brzmiący głos … Słownik języka polskiego
